امام حسین علیه السّلام، حجّ خود را نیمه تمام گذاشتد و در راه رضای خدا و اعتلای اسلام روز هشتم ذیالحجّه، همراه با یاران با وفا و خانوادۀ طاهرش، مکّه را به مقصد کوفه ترک کردند تا در بیعت با کوفیان راه ناتمام امیرالمؤمنین علیهالسّلام را به سرانجام رسانند. و پس از آن که سپاه اعزامی از طرف عبیدالله مسیر را به روی امام و یارانش بست، کاروان به سمت سرزمین کرب و بلا تغییر مسیر داد.
علیّ بن الحسین علیهالسّلام در طول این مسیر ملازم و همراه امام، پیشوا، سالار و پدر خویش بوده سخنان ایشان را به خاطر سپرده و گزارش کردهاند[۱]. و این دلیلی ست بر آن که احتمالاً ایشان در مسیر بیمار نبودهاند.
[۱] – در گزارشی چنین آمده است: علیّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام فرمود: ما با امام حسین علیه السّلام رهسپار سفر شدیم پس در هیچ منزلی فرود نیامدند و از هیچ منزلی کوچ نکردند مگر این که از یحیی بن زکریا و کشته شدن او یاد میکردند… تاریخ طبری، ۳/ ۳۰۹٫ ارشاد مفید ۲۲۶٫ بحار الانوار، ۴۴/ ۳۷۹