امام سجاد و واقعه کربلا

امام سجاد و واقعه کربلا

امام حسین علیه السّلام، حجّ خود را نیمه تمام گذاشتد و در راه رضای خدا و اعتلای اسلام روز هشتم ذی‌الحجّه، همراه با یاران با وفا و خانوادۀ طاهرش، مکّه را به مقصد کوفه ترک کردند تا در بیعت با کوفیان راه ناتمام امیر‌المؤمنین علیه‌السّلام را به سرانجام رسانند. و پس از آن که سپاه اعزامی از طرف عبید‌الله مسیر را به روی امام و یارانش بست، کاروان به سمت سرزمین کرب و بلا تغییر مسیر داد.

علیّ بن الحسین علیه‌السّلام در طول این مسیر ملازم و همراه امام، پیشوا، سالار و پدر خویش بوده سخنان ایشان را به خاطر ‌سپرده و گزارش کرده‌اند[۱]. و این دلیلی ست بر آن که احتمالاً ایشان در مسیر بیمار نبوده‌اند.

[۱] – در گزارشی چنین آمده است: علیّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام فرمود: ما با امام حسین علیه السّلام رهسپار سفر شدیم پس در هیچ منزلی فرود نیامدند و از هیچ منزلی کوچ نکردند مگر این که از یحیی بن زکریا و کشته شدن او یاد می‌کردند… تاریخ طبری، ۳/ ۳۰۹٫ ارشاد مفید ۲۲۶٫ بحار الانوار، ۴۴/ ۳۷۹

امام سجاد و واقعه کربلا

از زمان دقیق شروع بیماری حضرت و علّت آن، گزارش مستندی در تاریخ ثبت نشده است. گزارش‌های معتبر، بیماری حضرت را فقط در شب و روز عاشورا نقل می‌کنند. به گزارش علیّ بن الحسین زین العابدین علیه‌السّلام، شب عاشورا ایشان با پدرشان بوده‌اند. شبی که امام حسین علیه‌السّلام با اصحاب خود صحبت می‌کنند. آن‌ها را از سرانجامشان با خبر می‌کنند و بیعت را از آنان برمی‌دارند. ودر نهایت جایگاهشان را در بهشت به آنان نشان می‌دهند[۱].  

در گزارش دیگری از علیّ بن الحسین زین‌العابدین علیه السّلام آمده است که شب عاشورا ایشان مریض بوده‌اند و عمّۀ‌شان زینب سلام الله علیها از ایشان پرستاری می‌کردند با این حال در کنار پدر بوده‌اند. اشعاری از ایشان می‌شنوند و سخت متأثّر می‌شوند[۲].

[۱] موسوعه کلمات الحسین علیه السلام، ۳۹۵ تا ۳۹۷ و ۴۰۱

[۲] – بحارالانوار، ۴۲/ ۲۹۸

امّا اخباری که از روز عاشورا به ما رسیده است به اتّفاق بر شدّت بیماری علیّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام در روز عاشورا دلالت دارد[۱]. تا جایی که بر اساس بعضی از اخبار امکان نداشت حضرت بتوانند در نبرد با دشمن شرکت کنند[۲]. ولی شدّت اهتمام ایشان به وقایع آن روز موجب شده که دست کم در حدّ گزارش‌گر و راوی بعضی از حوادث، اخباری از ایشان در تاریخ ثبت شود[۳].

و طبق بعضی از گزارش‌های تاریخی دیگر، علیّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام با وجود بیماری شدید در مراحل اوّلیۀ پیکار حضور داشتند ولی به سبب جراحات وارده و بی‌رمقی به پشت جبهه منتقل شدند[۴].

یا در نقلی دیگر آمده است که ایشان در مرحله‌ای از جنگ، لباس رزم بر تن داشته‌اند[۵].

بعضی از محقّقان قائلند بر اساس این گزارش‌ها می‌توان گفت بیماری حضرت پس از مجروح شدن در میدان جنگ بوده  است. حتّی اگر پیش از این هم بیمار بوده‌اند قرائن موجود حاکی از آن است که ایشان در مراحل اوّلیه پیکار حضور داشته‌اند[۶].

در هر حال چه قول اوّل را بپذیریم و بگوییم ایشان مطلقا در جنگ حضور نداشتند یا این که قول دوّم را بپذیریم و بگوییم حضرت در مراحلی از جنگ حضور داشته‌اند؛ بی شکّ حضرت علیّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام به سبب بیماری شدید به ارادۀ الهی در واقعۀ کربلا زنده ماندند تا به عنوان حجّت خدا بر روی زمین و امام امّت پس از پدر، سکّان کشتی طوفان زدۀ امّت را هدایت و ره بری فرمایند.

[۱] – الارشاد مفید، ۲۳۱٫ شرح الاخبار،۳/ ۲۵۰، سیر اعلام النبلاء،۴/ ۴۸۶

[۲] – بحار الانوار،۴۵/۵۴٫ معانی الاخبار، ۲۱۸٫ دعوات راوندی، ۵۴/ ۱۳۷٫

[۳] – موسوعه کلمات الحسین علیه السّلام،۴۹۷٫

[۴] – این خبر را محدّثی زیدی به نام فضیل بن زبیر از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السّلام نقل می‌کند: و کان علیّ بن الحسین علیلا و ارتثّ یومئذ و قد حضر بعض القتال فدفع الله عنه و اخذ مع النساء، به نقل از کتاب تسمیه من قتل مع الحسین علیه السّلام، مجله تراثنا العدد الثانی،۱۵۰٫

[۵] -( المقتل) فی مناقبآل ابی طالب،۳/ ۲۸۴٫ الاضواِء، ۴/ ۱۵۵٫

[۶] – جهاد الامام السجاد، السید محمد رضا جلالی،۴۲- ۴۷٫

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا