مهدویت در زبور آل محمد
مهدویت در نگاهی به زبور آل محمد صلی الله علیه و آله
از میان پنجاه و چهار دعای این کتاب شریف، دعای ۴۷ و ۴۸، اشارهای به مهدویت و مباحث مرتبط به زمانه ظهور و موضوع انتظار دارد که در ذیل به آن اشاره شده است:
۱٫ در باب وجود امام و حجت الهی در هر زمان و روزگاری
«اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَه إِلَی رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیهِ، وَ أَلَّا یتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَه اللَّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَعُرْوَه الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِین:
بار خدایا تو دین خود (اسلام) را در هر زمان و روزگاری بوسیله امام و پیشوایی (یکی از ائمه معصومین) که او را برای (گمراهان) بندگانت علامت (راهنما) و در شهرهایت نشانه (راه حق) بر پا داشتهای، تأیید و کمک کردهای پس از آنکه پیمان (دوستی) آن امام را به پیمان (بدوستی) خود پیوسته، و او را سبب خوشنودی (افاضه رحمت) خویش گردانیدهای، و طاعت و فرمانبری از او را واجب نموده، و از فرمان نبردن از او ترسانیدهای، و بفرمانبری فرمانهایش، و باز ایستادن از نهی و باز داشتنش، و به اینکه کسی از او پیشی نگیرد (جز پیروی از فرمان او از پیشِ خود کاری نکند) و از او واپس نماند (خلاف فرمانش قدمی بر ندارد) فرمان دادهای، پس او است نگهدار پناهندگان (بخود از واقع شدن در یکی از دو طرف افراط و تفریط) و پناه اهل ایمان (در رهایی از تاریکیهای نادانی و شبهات) و دستاویز چنگ زدگان (از کیفرها) و جمال و نیکویی جهانیان (زیرا به راهنمایی و روش او ترازوی عدل و داد در بین مردم برابر میگردد)».
۲٫ اشاره به یاوران ولی عصر(عج) و دعا برای ایشان…
«اللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِیکَ شُکْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِیهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصِیراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یسِیراً، وَ أَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْأَعَزِّ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ، وَ رَاعِهِ بِعَینِکَ، وَ احْمِهِ بِحِفْظِکَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْأَغْلَب:
بار خدایا پس (چون برای تو در هر روزگاری پیشوائی است به این صفات) بولی (اولی بتصرّف در امور مؤمنین) خود (که امام این زمان است) شکر و سپاس آنچه را بر او نعمت دادهای الهام نما (این جمله دعاء است برای امام هر زمان، و بیان امام در اینجا در زمان امامتش اشاره به خود بوده سپس امام هر زمانی، و مقصود تعلیم و یاد دادن به شیعیان است) و مانند آن شکر و سپاس را (بر آنچه بما نعمت دادهای) بسبب آن حضرت بما الهام کن، و او را از جانب خود سلطنت و توانایی (یا حجت و برهان آشکاری) که (او و شیعیانش را) یاری دهنده است عطا فرما، و برای او (هر مشکل و بسته شدهای را) بگشای گشودن آسانی (که رنج در آن نباشد) و او را به تواناترین تکیهگاه خود یاری ده، و تواناییش (یا پشتش) را محکم و استوار گردان، و بازویش را توانایی بخش (او را کمک فرما) و به دیده (مراقبت) خود رعایت و حفظش کن، و به نگهداریت نگهدارش، و به فرشتگانت (در هر زمان یا هنگام جهاد چنان که جدّش رسول خدا صلی الله علیه و آله را در جنگ بدر یاری کردند) یاریش نما، و به لشگر و سپاهت (مؤمنین و جهاد کنندگان در راهت) که غلبه کنندهترین (لشگرها)اند کمکش فرما».
۳٫ اشاره به دستاوردها و نعمتهای عصر ظهور
«وَ أَقِمْ بِهِ کِتَابَکَ وَ حُدُودَکَ وَ شَرَائِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ،- صَلَوَاتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیهِ وَ آلِهِ-، وَ أَحْی بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِینِکَ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِیقَتِکَ، وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِیلِکَ، وَ أَزِلْ بِهِ النَّاکِبِینَ عَنْ صِرَاطِکَ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاه قَصْدِکَ عِوَجا:
و کتاب خود (محکم، متشابه، مجمل، مفصل، ناسخ و منسوخ قرآن و خواندن آن را چنان که فرود آمده و نگهداریش را از فساد و تباهی) و احکام و راهها(ی هدایت و رستگار)یت و روشهای پیغمبرت را ـ درودهایت بار خدایا بر او و آل او باد ـ به وسیله او بپا دار (آشکار ساز) و آنچه از نشانههای دینت (احکام و دستورهایت) را که ستمکاران میراندهاند (پشت سر انداخته طبق آنها رفتار نمیکنند) بسبب او زنده گردان (هویدا ساز) و زنگ (فساد و تباهکاری) ستم (ستمکاران) را از طریقه و راهت (و نیت) به او بزدای، و به وسیله او سختی را از راهت (توانا نبودن به هدایت و راهنمایی مردم را به سوی آن که بواسطه تسلط و غلبه ستمکاران رخ داده) دور ساز، و به سبب او عدول کنندگان از راه خود (اسلام) را از میان بردار، و به او آنان را که برای راه راست تو اعوجاج و کجی میطلبند (در میان مردم شبهات و تأویلات باطله القاء مینمایند تا آنها را گمراه نمایند) نیست و نابود گردان».
۴٫ اشاره به اطاعت از ولی عصر(عج)
«وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیائِکَ، وَ ابْسُطْ یدَهُ عَلَی أَعْدَائِکَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ، وَ فِی رِضَاهُ سَاعِینَ، وَ إِلَی نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَه عَنْهُ مُکْنِفِینَ، وَ إِلَیکَ وَ إِلَی رَسُولِکَ- صَلَوَاتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیهِ وَ آلِهِ- بِذَلِکَ مُتَقَرِّبِین:
و ولی خود (امام زمان(عج)) را برای دوستانت نرم (بردبار) گردان، و دستش را بر دشمنانت بگشا (او را بر ایشان مسلط فرما) و رحمت و مهربانی و عطوفت و شفقت او را بما ببخش (او را در باره ما مهربان ساز) و ما را برای او شنوندگان فرمانبرندگان و در (بدست آوردن) رضا و خوشنودیش کوشش کنندگان و در یاری نمودن و دفاع و پشتیبانی از او یاری کنندگان و بوسیله آنچه درخواست شد به سوی تو و پیغمبرت ـ درودهایت ای خدا بر او و آل او باد ـ تقرب جویان نما».
۵٫ بیان وتصویری از اوصاف منتظران و شیعیان حضرت
«اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَی أَوْلِیائِهِمُ الْمُعْتَرِفِینَ بِمَقَامِهِمُ، الْمُتَّبِعِینَ مَنْهَجَهُمُ، الْمُقْتَفِینَ آثَارَهُمُ، الْمُسْتَمْسِکِینَ بِعُرْوَتِهِمُ، الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلَایتِهِمُ، الْمُؤْتَمِّینَ بِإِمَامَتِهِمُ، الْمُسَلِّمِینَ لِأَمْرِهِمُ، الْمُجْتَهِدِینَ فِی طَاعَتِهِمُ، الْمُنْتَظِرِینَ أَیامَهُمُ، الْمَادِّینَ إِلَیهِمْ أَعْینَهُمُ، الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَکَاتِ الزَّاکِیاتِ النَّامِیاتِ الْغَادِیاتِ الرَّائِحَاتِ:
بار خدایا درود فرست بر دوستان ایشان که به مقام و مرتبه آنان (خلافت و رئاست عامه و فضیلت و برتریشان بر همه مردم که تو قرار دادهای) اقرار دارند، راه روشنشان را پیروی مینمایند (طبق دستور- شان رفتار میکنند) دنبال آثار و نشانههاشان میروند، بدستاویز (بدین و راهنمایی) شان چنگ میزنند، به دوستیشان تمسک میجویند (به وجوب طاعتشان اعتقاد دارند) به امامت و پیشواییشان اقتدا مینمایند، برای امر و فرمانشان تسلیم و فرمانبرانند، در طاعت و پیرویشان میکوشند، ایام روزگار (دولت و ظهور خلافت) ایشان (ایام حضرت صاحب الأمر، المهدی المنتظر(عج) که دولت او دولت ایشان است) را انتظار دارند و چشمهاشان به سوی آنان دوختهاند (همیشه چشم براه ظهور دولت ایشانند) درودهای با برکت و نیکی و پاکیزه و فزاینده هنگام بامدادان و شبانگاهان».
۶٫ دعا برای فرج ضمن دعای چهل و هشتم
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، کَصَلَوَاتِکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ تَحِیاتِکَ عَلَی أَصْفِیائِکَ إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ، وَ عَجِّلِ الْفَرَجَ وَ الرَّوْحَ وَ النُّصْرَه وَ التَّمْکِینَ وَ التَّأْییدَ لَهُم:
بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست، زیرا تو (در همه افعال و کردارت) ستوده شده بزرگواری (دارای احسان و نیکی بسیاری، درودی) مانند رحمتها و نیکیها و درودهای تو برگزیدگانت؛ ابراهیم و آل ابراهیم، و بگشایش و دور شدن غم و اندوه و آسایش و یاری کردن و تسلط دادن و کمک کردن ایشان تعجیل و شتاب فرما».